Objective: The first aim of the present study was to evaluate the relationship between childhood trauma and Internet addiction (IA) symptom severity. The second aim was to evaluate the mediator effects of dissociative experiences and emotion dysregulation on this relationship.

Method: We conducted the study using an online survey with 920 university student participants. Participants were evaluated with the Internet Addiction Test (IAT), Dissociative Experiences Scale (DES), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ-28), and Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS).

Results: Compared with participants evidencing low IA risk (n=806, 87.6%), those with high IA risk (n=114, 12.4%) had a longer duration of daily Internet use and a higher rate of problems related to Internet use. The high IA risk group was connected to the Internet less through a smartphone and more through computer use. In addition, scale scores (DES, DERS and CTQ-28) were higher among the group with high IA risk. Scale scores were mildly to moderately correlated with each other. In linear regression analysis, childhood trauma (particularly emotional abuse and physical neglect) was related to severity of IA symptoms. Severity of dissociative experiences and emotion dysregulation mediated the childhood trauma-IA symptom relationship.

Conclusion: These findings suggest relations between the severity of childhood trauma, particularly emotional abuse and physical neglect dimensions, and severity of IA symptoms among Turkish young adults. Severity of dissociative experiences and emotion dysregulation may also partially mediate this relationship.

Amaç: Bu araştırmanın ilk amacı çocukluk çağı travması ile internet bağımlılığı (İB) semptomlarının şiddeti arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. İkinci amaç ise dissosiyatif yaşantılar ve duygusal düzensizliğin bu ilişki üzerindeki aracı etkilerini incelemektir.

Yöntem: Bu çalışma 920 üniversite öğrencisi ile çevrimiçi anket yoluyla gerçekleştirildi. Katılımcılar İnternet Bağımlılık Testi (İBT), Dissosiyatif Yaşantılar Ölçeği (DYÖ), Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği (CTQ-18) ve Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği (DDGÖ) kullanılarak değerlendirildi.

Bulgular: İB riski düşük olan katılımcılara göre (n=806, %87.6), İB riski yüksek olanlarda (n=114, %12.4) daha uzun günlük internet kullanım süresi ve daha büyük oranda internet kullanımına bağlı olan sorunlar belirlendi. İB riski yüksek olan grup akıllı telefondan ziyade daha fazla bilgisayar aracılığıyla internete bağlandı. Ayrıca, ölçek puanları (DYÖ, DDGÖ ve CTQ-28) İB riski yüksek olan grupta daha yüksek bulundu. Ölçek puanlar hafif ila orta derecede ilişkiliydi. Doğrusal regresyon analizinde çocuk çağı travması (özellikle duygusal istismar ve fiziksel ihmal) İB belirti şiddetiyle ilişkiliydi. Dissosiyatif yaşantılar ve duygusal düzensizliğin çocukluk çağı travması ile İB semptomlarının şiddeti arasındaki ilişkide aracı rolü bulundu.

Sonuç: Türk genç yetişkinlerden elde edilen bulgular, çocuk çağı travması (özellikle duygusal istismar ve fiziksel ihmal) ve İB semptom şiddeti arasında ilişkiler olduğunu düşündürmektedir. Dissosiyatif yaşantıların şiddeti ve duygusal düzensizliğin de kısmi bir aracı rol oynadığı düşünülebilir.